ﻣﻦ ترکم
ﺩﻭﺳﺖ ﻓﺎﺭﺱ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦ :
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﯾﻢ، ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺙ ﺗﺎﺭﯾﺦ 2700
ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪﯼ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺻﯿﻞ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﺎﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ 6500
ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻡ .
ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﻭ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ ﺣﮑﻢ ﺍﺧﺮﺍﺝ .
ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﺭﺍ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﺎ
ﺳﻮﺍﺩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ
ﺑﻮﺩﻡ ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﮐﻮﺩﻥ !
ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﮐﺘﺎﺏ، ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﺭﺍﺩﯾﻮ، ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ،
ﻣﺠﻠﻪ، ﻧﺸﺮﯾﻪ ﻭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ
ﺗﺤﻘﯿﺮ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺗﻨﺒﯿﻪ .
ﺑﺎ ﺍﯾن همه به ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ،
ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻓﺎﺭﺱ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﯾﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ " ﻓﺎﺭﮔﻠﯿﺴﯽ " ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﻭ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﮎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ، ﭼﻮﻥ ﺍِﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﺷﺶ .
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺷﻮﯾﻢ ،
ﻭﻟﯽ ...... ﺯﺑﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﻣﻦ ترک ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ترک ﻣﯿﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ترک ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ :)
نظرات شما عزیزان: